Dublin = Gangland?

Uit De Standaard van vandaag:

Drugs overspoelen de arme Dublinse wijken. Rivaliserende benden moorden elkaar uit en de politie moet toegeven dat ze de oorlog tegen de gangs dreigt te verliezen.
DEZE lente werd de heraangelegde O'Connell Street, de hoofdstraat van Dublin, officieel ingehuldigd. Inspiratie voor het prestigeproject kwam van de Champs-Elysées in Parijs en de Ramblas in Barcelona. De verloederde stadssnelweg werd omgeturnd tot een chique boulevard voor flaneurs. O'Connell Street moet het zinnebeeld van de nieuwe kosmopolitische, steenrijke Ierse hoofdstad worden.
Na valavond struikelt de wandelaar die de bruggen over de rivier de Liffey oversteekt, echter over de jonge kinderen die moederziel alleen zitten te bedelen, een deken om zich heen geslagen. Een blokje verder raakt men verloren in de doolhof van eindeloze straten vol vervallen flatgebouwen met gebarrikadeerde ramen en dreigende grafitti die even grauw ogen als hun bewoners.
Wie niet argwanend bekeken wordt, wordt vanuit talloze portieken harddrugs aangeboden. Uit een undercoverreportage van de openbare zender RTÉ bleek dat het welgeteld vijf minuten duurt om in het centrum van de stad iemand te vinden die tot duizend euro cocaïne per dag kan dealen. Wie met Dublins onderbuik vertrouwd is, hoeft zo lang niet te zoeken: elke flatgebouw heeft zijn eigen subtiele codes om te afficheren waar het stuff te vinden is. Dat kan een eenzame blauwe trainingsbroek aan een waslijn zijn, of een paar sportschoenen op een muurtje.
De Keltische Tijger heeft naast een economisch mirakel dat van Ierland het op één na rijkste land van Europa maakte, ook een ongeziene armoedekloof gebaard, de grootste in de geïndustrialiseerde wereld. De talrijke troosteloze ghetto's rond Dublin, Limerick, Cork en Waterford zijn ten prooi gevallen aan de ijzeren greep van roekeloze maar goed geoliede drugsbenden die misbruik maken van de economische uitzichtloosheid om hele gemeenschappen in de val van heroïne en cocaïne te lokken om zichzelf te verrijken.
,,De gangs komen enkel tegemoet aan de buitengewoon hoge vraag", zegt dokter Bobby Smyth van het Drug Treatment Centre Board, de koepelorganisatie van de eivolle afkickcentra in de stad. Vier jaar geleden waren er 12.500 Dubliners in behandeling voor een heroïneverslaving, sommigen amper zestien jaar oud. Dat aantal is licht gedaald sinds de jaren negentig, dankzij de Nationale Drugsstrategie die de regering uitwerkte.
Het grote druggebruik in Ierland beperkt zich bijlange niet tot uitzichtloze gemeenschappen. Veel jongeren beschouwen cocaïne als een routineonderdeel van een avondje stappen, en terwijl in Dublin bescheiden successen worden geboekt, groeit het gebruik van harddrugs in de rest van het land. Ierland heeft het tweede hoogste cocaïnegebruik van de EU - het gebruik is verdubbeld sinds 1998 - naast een alarmerend hoog cannabisgebruik.
,,Intoxicatie is hier gewoon de norm", zegt Bobby Smyth. ,,Vijftien jaar geleden had het leven door de economische malaise niets in petto en grepen mensen naar escapisme. Nu heeft het merendeel van de bevolking hopen geld, en tegelijk is de traditionele sterke invloed van de Kerk met negentig procent gedaald. De morele stem die ons wees op onze excessen, zowel als individuen en als maatschappij, is weggevallen. Het is algemeen aanvaard om hedonistisch te leven, en het wordt hoog tijd dat we ons afvragen waarom we die levensstijl bijna als de hoeksteen van de Ierse samenleving koesteren..

Effe relativeren: het klinkt alsof het hier erger is dan Chicago in de jaren '20. Dat is natuurlijk niet zo. Aan de andere kant merk je inderdaad dat hier in sommige stadsdelen nog echte armoede heerst! Dat heeft blijkbaar als gevolg dat mensen de realiteit ontvluchten in alcohol en andere roesmiddelen. Je ziet hier verrassend veel mensen op straat lopen met een blikje bier in de hand en af en toe ligt er iemand gewoon zijn roes uit te slapen.

De heraanleg van O'Connell Street is trouwens goed gelukt: het heeft inderdaad iets van de Ramblas (maar dan veel en veel minder druk)...